การทดสอบตาบอดสีอิชิฮาระ

การทดสอบตาบอดสีอิชิฮาระ

การทดสอบ Ishihara เป็นการทดสอบการรับรู้สีสำหรับข้อบกพร่องของสีแดง-เขียว ซึ่งเป็นการทดสอบครั้งแรกในกลุ่มของการทดสอบการมองเห็นสีที่ประสบความสำเร็จซึ่งเรียกว่าเพลตหลอกแบบไอโซโครมาติก ได้รับการตั้งชื่อตามนักออกแบบ ดร. ชิโนบุ อิชิฮาระ ศาสตราจารย์แห่งมหาวิทยาลัยโตเกียว ซึ่งตีพิมพ์การทดสอบของเขาครั้งแรกในปี 2460

การทดสอบประกอบด้วยจานสีจำนวนหนึ่ง เรียกว่าเพลทอิชิฮาระ ซึ่งแต่ละจานประกอบด้วย วงกลมของจุดที่ปรากฏแบบสุ่มในสีและขนาด ภายในลวดลายมีจุดซึ่งประกอบเป็นตัวเลขหรือรูปร่างที่มองเห็นได้ชัดเจนแก่ผู้ที่มีการมองเห็นสีปกติ และมองไม่เห็น หรือมองเห็นได้ยาก สำหรับผู้ที่มีความบกพร่องในการมองเห็นสีแดง-เขียว เพลตอื่นๆ ได้รับการออกแบบมาโดยเจตนาให้เปิดเผยตัวเลขเฉพาะกับผู้ที่มีความบกพร่องในการมองเห็นสีแดง/เขียว และไม่สามารถมองเห็นได้กับผู้ที่มีการมองเห็นสีแดง/เขียวตามปกติ การทดสอบทั้งหมดประกอบด้วย 38 แผ่น แต่การมีอยู่ของข้อบกพร่องอย่างรุนแรงมักจะปรากฏให้เห็นหลังจากแผ่นเปลือกโลกเพียงไม่กี่แผ่น นอกจากนี้ยังมีการทดสอบ Ishihara ซึ่งประกอบด้วยแผ่นทดสอบ 10, 14 หรือ 24 แผ่น

แผ่นเพลทประกอบขึ้นด้วยการออกแบบการทดสอบที่แตกต่างกันหลายแบบ:
* แผ่นสาธิต (แผ่นที่หนึ่ง โดยทั่วไปจะเป็นตัวเลข \"12\"); ออกแบบมาให้ทุกคนมองเห็นได้ ไม่ว่าสายตาปกติหรือสายตาผิดปกติ เพื่อจุดประสงค์ในการสาธิตเท่านั้น และมักจะไม่นำมาพิจารณาในการให้คะแนนเพื่อวัตถุประสงค์ในการคัดกรอง
* แผ่นการเปลี่ยนแปลง: บุคคลที่มีความบกพร่องในการมองเห็นสีควรเห็นภาพที่แตกต่างจากบุคคลที่มีการมองเห็นสีปกติ
* แผ่นที่หายไป: เฉพาะบุคคลที่มีการมองเห็นสีปกติเท่านั้นที่สามารถจดจำร่างได้
* เพลทหลักที่ซ่อนอยู่: เฉพาะบุคคลที่มีความบกพร่องในการมองเห็นสีเท่านั้นที่จะจดจำรูปร่างได้
* แผ่นตรวจวินิจฉัย: มีวัตถุประสงค์เพื่อกำหนดประเภทของข้อบกพร่องในการมองเห็นสี (สายตาสั้นหรือสายตาผิดปกติ) และความรุนแรงของอาการดังกล่าว