คัมภีร์กุรอานในภาษาอังกฤษ

คัมภีร์กุรอานในภาษาอังกฤษ

คัมภีร์กุรอาน (การออกเสียงภาษาอังกฤษ: /kɔrˈɑːn/[n 1] kor-ahn; อาหรับ: القرآ�
‎ al-qurʾān, สัทอักษรสากล: [qurˈʔaːn],[n 2] แปลว่า \"การทบทวน\") ด้วย Qur'an, Koran, Al-Coran, Coran, Kuran และ Al-Qur'an ที่มีการทับศัพท์ เป็นข้อความทางศาสนาที่สำคัญของศาสนาอิสลาม ซึ่งเป็นพระวจนะของพระเจ้า (อาหรับ: الله‎, อัลลอฮ์) ได้รับการยกย่องอย่างกว้างขวางว่าเป็นวรรณกรรมที่ดีที่สุดในภาษาอาหรับ

อัลกุรอานประกอบด้วยโองการ (Ayat) ที่ประกอบด้วย 114 บท (suras) ที่มีความยาวไม่เท่ากันซึ่งจัดเป็น Meccan (المكية) หรือ Medinan (المدي�
ية) ขึ้นอยู่กับสถานที่และเวลาของพวกเขา การเปิดเผย ชาวมุสลิมเชื่อว่าอัลกุรอานจะถูกเปิดเผยด้วยวาจาผ่านทูตสวรรค์ญิบรีล (กาเบรียล) จากพระเจ้าถึงมูฮัมหมัดค่อยๆ เป็นระยะเวลาประมาณ 23 ปี เริ่มตั้งแต่วันที่ 22 ธันวาคม ค.ศ. 609 เมื่อมูฮัมหมัดอายุ 40 ปี และสิ้นสุดในปี 632 ซีอี ซึ่งเป็นปีที่เขาเสียชีวิต

ไม่นานหลังจากที่มูฮัมหมัดสิ้นพระชนม์ คัมภีร์กุรอานก็ถูกรวบรวมเป็นหนังสือเล่มเดียวตามคำสั่งของกาหลิบอาบูบักร์คนแรกและตามคำแนะนำของอูมาร์ผู้สืบทอดตำแหน่งในอนาคตของเขา Hafsa ภรรยาม่ายของมูฮัมหมัดและลูกสาวของกาหลิบอุมัรได้รับมอบหมายให้ดูแลข้อความอัลกุรอานหลังจากที่กาหลิบอุมัรคนที่สองเสียชีวิต เมื่อกาหลิบอุสมานคนที่สามเริ่มสังเกตเห็นความแตกต่างเล็กน้อยในการออกเสียงอัลกุรอานภาษาอาหรับจากผู้ที่ไม่ใช้ภาษาถิ่นของอัลกุรอาน เขาขออนุญาต Hafsa' ให้ใช้ข้อความของเธอและมอบหมายให้คณะกรรมการจัดทำสำเนามาตรฐานของข้อความ ของ Qur'an ซึ่งเพิ่มเครื่องหมายกำกับเสียงเพื่อให้แน่ใจว่าการออกเสียงที่ถูกต้อง และเพื่อกำหนดให้เป็นภาษามาตรฐาน คือ ภาษา Quraish ซึ่งปัจจุบันรู้จักกันในชื่อ Fus'ha (ภาษาอาหรับมาตรฐานสมัยใหม่)

คัมภีร์กุรอานดั้งเดิม 5 เล่ม (Mus'haf) เหล่านี้ถูกส่งไปยังเมืองสำคัญของมุสลิมในยุคนั้น โดย Uthman เก็บไว้ใช้เองในเมดินา การเปลี่ยนแปลงใดๆ ของข้อความมาตรฐานถูกทำให้เป็นโมฆะและสั่งให้ถูกทำลาย เวอร์ชันอื่นๆ ของ Qur' ที่คัดลอกโดยกรานต์ในภายหลังก็มาจากโคเด็กซ์นี้ กระบวนการทำให้เป็นทางการนี้เรียกว่า นักวิชาการส่วนใหญ่ยอมรับรูปแบบปัจจุบันของข้อความอัลกุรอานในฐานะฉบับดั้งเดิมที่รวบรวมโดย Abu Bakr

ชาวมุสลิมถือว่าอัลกุรอานเป็นปาฏิหาริย์หลักของมูฮัมหมัด หลักฐานของการพยากรณ์ของเขาและจุดสุดยอดของข้อความศักดิ์สิทธิ์ที่เริ่มต้นด้วยข้อความที่เปิดเผยต่ออาดัมซึ่งถือว่าในศาสนาอิสลามเป็นผู้เผยพระวจนะคนแรกและดำเนินการต่อด้วย Suhuf Ibrahim (Scrolls of Abraham), Tawrat (Torah หรือ Pentateuch) ของโมเสส, Zabur (Tehillim หรือ Book of Psalms) ของ David และ Injil (Gospel) ของพระเยซู

คัมภีร์อัลกุรอานถือว่ามีความคุ้นเคยกับเรื่องเล่าสำคัญๆ ที่เล่าขานกันในพระคัมภีร์ของชาวยิวและคริสเตียน สรุปบางข้อ กล่าวถึงเรื่องอื่นๆ อย่างยาวนาน และในบางกรณีก็นำเสนอเรื่องราวทางเลือกและการตีความเหตุการณ์ต่างๆ คัมภีร์อัลกุรอานอธิบายตัวเองว่าเป็นหนังสือแนะแนว บางครั้งเสนอเรื่องราวโดยละเอียดของเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่เฉพาะเจาะจง และมักจะเน้นความสำคัญทางศีลธรรมของเหตุการณ์มากกว่าลำดับการเล่าเรื่อง